‘Sinds 1993 heb ik MS. Ik ben graag buiten, om in de tuin te werken of om met mijn honden te wandelen – als ik daar enigszins toe in staat ben. Ik vraag niet zo gauw om hulp. Al heb ik op een gegeven moment wel gezegd: we moeten naar iets gelijkvloers.’

‘Ik kwam met Welzorg in contact nadat ik een ergotherapeut op bezoek had gehad. Die vroeg: “Hoe red jij het in de keuken? Want ik zie niet dat die keuken aangepast is.” Het was inderdaad een standaardkeuken. Ze zei: “Als jij nou een pan aardappels moet afgieten, hoe doe je dat dan?” Ik antwoordde: “Gewoon, die zet ik op schoot en dan rijd ik naar de gootsteen.” Toen zei ze direct: “Dat kan niet. Stel dat die pan omkiepert, dan heb je een groot probleem.” Zo is het balletje gaan rollen.’

De ergotherapeut heeft ook meteen naar het toilet gekeken. “Dit is net zoals in de keuken,” zei ze. “Je kunt zo van de toiletpot vallen, en dan lig je daar.” Welzorg heeft vervolgens de badkamer, het toilet en de keuken onder handen genomen. Voor mijn oude toilet is een Closomat in de plaats gekomen, een toilet met een spoel- en föhnfunctie. De keuken werd onderrijdbaar, zodat ik overal onder kan schuiven met mijn rolstoel. Ook de hoogte is aangepast: ik kan nu in de pannen kijken. Vóór deze aanpassingen heb ik me ook altijd wel gered. Maar makkelijk was dat niet, en dat is het nu wel. Nu denk ik: jongens, waarom heb ik dit niet eerder gedaan?’

‘Welzorg denkt heel erg met je mee. Ze nemen echt de tijd om helder te krijgen wat er moet gebeuren. Wat zijn je wensen, wat denk je dat je nodig hebt, hoe moet het worden? Dat waardeer ik enorm. Ook zijn ze makkelijk in de omgang, ze voelen zich vrij, en dat maakt het allemaal een stuk makkelijker. Ik kan er eigenlijk maar één woord voor verzinnen: ze waren gewoon hartstikke lief.’